به گزارش فرهنگ امروز به نقل از هنرآنلاین؛ ویم دلووی هنرمند بلژیکی ساکن لندن که نمایشگاه آثار او از عصر دوشنبه ۱۷ اسفندماه در موزه هنرهای معاصر برپا شده است، درباره نمایش آثار خود در این موزه به خبرنگار تجسمی هنرآلاین گفت: هنوز من این سوال را از خودم هم می‏‌پرسم که چه شد که اکنون اینجا هستم زیرا از برگزاری نمایشگاه در موزه هنرهای معاصر تهران بسیار هیجان زده‌ام. خیلی خوشحال و خوشبختم که اینجا نمایشگاه داریم زیرا هنرمندان بسیاری هستند که می‎توانستند این فرصت را داشته باشند اما این فرصت نصیب من شده است. فکر می‏‌کنم دلیل اینکه برای برگزاری نمایشگاه انتخاب شده‎ام این است که آثار من دارای نوعی تقابل است.

رسانه‌های غربی درباره ایران دروغ می‌گویند

او درباره احساس و نوع طرز فکر خود درباره ایران نیز اظهار کرد: من یکی از هنرمندانی هستم که سعی می‎کنم نشان دهم خبرگزاری‎های غربی چه اندازه درباره ایران اشتباه تبلیغ می‏‌کنند. آنها آن قدر دروغ می‎گویند و واقعیت را تغییر می‏‌دهند که قابل تحمل نیست. به عنوان مثال این خبر بزرگی بود که من در تهران نمایشگاهی برگزار خواهم کرد، خبرنگاران به من زنگ می‌زدند و من مدام توضیح می‌دادم که چه برنامه‎های جالبی در این نمایشگاه دارم و چه اندازه آزاد هستم که کاری که می‌خواهم را در این نمایشگاه انجام دهم، با این حال آنها بدون اینکه توجهی به همه حرف‎های من داشته باشند در خبرهای‌شان نوشتند که "ویم اجازه پیدا نکرد خوک‎های تتو شده‎اش را در تهران به نمایش بگذارد." آنها واقعیت را تغییر دادند و در واقع از حرف‎های من سوء‌استفاده کردند. حقیقت این است که سبک کاری من اخیرا تغییر کرده است و نمایشی از کارهای قبلی‎ام هم در پاریس و برلین نداشته‎ام و آنها موضوع را بزرگ کرده و طوری مطرح می‌کنند که من در تهران اجازه نیافته‎ام این آثار را نشان دهم.

این هنرمند افزود: اگر آنها می‎خواستند حقیقت را بنویسند، می‎توانستند بگویند ویم اجازه پیدا کرده آثارش درباره مسیح، طرح‎های کف مرمری که با سوسیس و مارتادلای ساخته شده است را نمایش دهند. آنها می‏‌خواهند روزنامه‎هایشان بفروشد و به همین دلیل هر جور دوست دارند می‌‏نویسند. بدون اینکه بخواهم من با این نمایشگاه یک سفیر و یک سیاستمدار هم شده‎ام. اکنون هنرمندانی هستند که با من تماس می‏‌گیرند و برای داشتن نمایشگاه و پیوند با فرهنگ ایران اظهار تمایل می‏‌کنند. خبرنگاران هیچ‌گاه درباره استفاده از تکنولوژی چاپ سه بعدی ننوشته‎اند در حالی که امروز همه به دنبال چنین تکنولوژی هستند و ما از سال ۲۰۰۳ با این شیوه کار می‌کنیم. من دوست دارم کاملا متفاوت باشم، دوست داشتم اولین نفری باشم که اینجا حضور داشته و از این بابت خوشحالم.

من باهوش هستم که به ایران آمدم

دلووی با بیان اینکه خوشحالم که ایران به سمت خوبی پیش می‏‌رود افزود: سه سال قبل ورود من به ایران یک ریسک بود اما اکنون مشخص شد که من باهوش بودم که به ایران آمدم. البته این را برای اینکه اکنون در موزه نمایشگاه دارم نمی‏‌گویم زیرا از سه سال قبل روی مرمت خانه‌های تاریخی کاشان کار می‏‌کنم. من برای همیشه زنده نیستم و دوست دارم در کاشان محلی را ایجاد کنم که کارهایم را در آنجا نمایش دهم. کاشان برای من جایی است که هر کاری دوست داشتم آنجا انجام دادم، به علاوه من مردم کاشان را بسیار دوست دارم آنها مردمی بسیار باهوش هستند.

وی درباره انتخاب آثار این نمایشگاه نیز توضیح داد: برای اینکه کارهایی را به این نمایشگاه بیاوریم ابتدا بسیار دقت کردیم، فکر می‌کردیم اجازه پیدا نخواهیم کرد مجسمه‎های مسیح را نمایش دهیم، خیلی‎ها به من می‌گفتند که امکان ندارد این کارها را بتوان در ایران نمایش داد اما من ذهنم نسبت به این موضوع باز بود. به علاوه امید کمی داشتم که بتوانم "کف‌های مرمری" را به ایران بیاورم، من کارهای کمی دارم که برای نصب روی دیوار هستند و لازم بود آثاری با این قابلیت را در نمایشگاه داشته باشم. با این حال اکنون این اتفاق افتاده است و در موزه از آنها استقبال شد.

برعلیه خسته‌کننده بودن آثار هنری برخواستم

این هنرمند بلژیکی با بیان اینکه فرهنگ در ایران در جریان است و ما به راحتی می‎توانیم تبادل فرهنگی انجام دهیم، درباره استفاده از طرح‎های فرش ایرانی در کارهای نخستین خود اظهار کرد: در دهه ۸۰ کارهای تجربه‎گرایانه بسیار مد بود و من از طرح فرش ایرانی در نقاشی‌هایم بسیار استفاده می‌کردم و در نخستین نمایشگاهم هم از همین نقاشی‎ها استفاده کردم. برایم جالب بود که چطور رنگ اکریلیک جذب نخ می‌شود و بعد آن طرح‎ها با آن به وجود می‎آید. کار بعدی من هم کپسول‌های گاز بودند، من همیشه علاقه بسیاری داشتم که طرح‎های تزیینی را وارد کارم کنم. امروز بسیاری از هنرمندان با استفاده از موضوعاتی مانند مسائل جنسی مخاطبان خود را شوکه می‎کنند با این حال من هرگز علاقه‏‎ای به استفاده از این موضوعات در کارم نداشته‎ام و در عوض من مخاطبام را با استفاده از طرح‎های تزیینی شوکه کردم زیرا در دهه هشتاد اصلا استفاده از این طرح‎ها باب نبود.

دلووی ادامه داد: به نوعی می‌توان گفت من از نخستین کسانی بودم که طرحی تزیینی را به هنر معاصر اضافه کردم. چیزی که آن موقع وجود داشت برای من خسته کننده شده بود و دوست داشتم تغییراتی را ایجاد کنم. در دهه هشتاد این تصور وجود داشت که اگر اثری خسته کننده است معنای عمیقی پشت آن وجود دارد. من جزو نسل‎هایی بودم که علیه این موضوع برخواستم و آن را تغییر دادم.

گالری‌های ایران مرا شوکه کرد

او همچنین درباره اینکه به عنوان کسی که از هنر ایران وام گرفته، چه نظری درباره هنرمندان ایرانی که از هنر غرب وام‌گیری می‌کنند دارد، گفت: شما در یک زمان بسیار جالبی زندگی می‏‌کنید و به همین دلیل کارهای هنرمندان شما هم بسیار جالب است. من احساس می‏‌کنم که یک انرژی بسیار فوق‎العاده در کارهای هنرمندان شما وجود دارد. نخستین بار که من به گالری‎های تهران رفتم بسیار شوکه شدم از اینکه هم تعداد گالری‎ها بسیار زیاد است و هم کارها بسیار جالب هستند. به علاوه هنرمندان در ارائه کارهای خود بسیار آزاد هستند و برابری جنسیتی جالب توجهی نیز در کار هنرمندان ایرانی وجود دارد که بسیار قابل توجه است. هنرمندان شما به راحتی عقاید سیاسی خود را در آثار خود نشان می‏‌دهند.

این هنرمند همچنین درباره گستردگی شیوه‎های کاری خود و استفاده از متریال‎ها و مدیاهای گوناگون در آثارش نیز اظهار کرد: البته من شیزوفرن نیستم، اما اگر هنرمندی خودش را تکرار کند بخشی از بازار است نه هنر. بازار باید مراقب باشد که با مدیاها چگونه رفتار می‌‏کند اما معمولا بازار هنر، هنرمند را می‏‌کشد. وقتی خیلی جوان بودم، از من می‎خواستند که مثلا کپسول‎های گاز را بیشتر تولید کنم، با این حال هیچوقت این کار را نمی‎کردم. همیشه هنرمندان مثل یک پرچم هستند و از دور هم می‎توان تشخیص داد که این کار چه کسی است. وقتی شما شروع به تغییر دادن کار خود می‎کنید و جامعه هنری هم این را از شما می‏‌پذیرد متوجه می‎شوید که کار درستی انجام داده‎اید.

لازم به یادآوری است ویم دلووی در ۱۹۶۵ در بلژیک متولد شد و در بلژیک و انگلستان زندگی و کار می‌کند. او هنرمندی جهانی است که ورودش به صحنهٔ هنر معاصر در اوایل دههٔ ۱۹۸۰ از نظرها پنهان نماند. وی نشان‌های سلحشوری اروپایی را بر تیغهٔ اتو و بیل، و نقوش آبی‌رنگِ سفالینه‌های سنتیِ دلفت را بر کپسول‌های گاز نقش زد و شیشه‌های نقشبند رنگی را درون دروازهٔ فوتبال کار گذاشت؛ و بدین‌سان آثاری دورگه عرضه کرد که تقابل بین امر والا و پست، و هنر معاصر و فرهنگ عامه را از میان برمی‌داشت و صناعت و مفهوم‌گرایی، و جدیت و شوخی را در هم می‌آمیخت.

آثار ویم دلووی در داکومنتای نهم و دوسالانه ونیز سال ۱۹۹۹ نیز به نمایش درآمده‌اند. نسخه‌های مختلف کلوآکا این هنرمند در موزه هنر معاصر آنتورپ، موزه میگروس زوریخ، پاورپلنت تورنتو، نیومیوزیوم نیویورک، موزه بوردو، و موزه‌های هنر معاصر لیون، تایوان، و مونترال به نمایش درآمده است، و آخرین نسخه یعنی کلوآکای تخصص‌یافته در موزه هنر کهن و نو تاسمانی، اوج این مجموعه را به نمایش گذاشته است.

در مجموعه آثار "گوتیک" که از سال ۲۰۰۰ شکل گرفتند دلووی بر دلالت سبک‌های هنریِ کهن بر عظمت و ماندگاری متمرکز شد. دلووی با دست گذاشتن بر سبک هنری قرون وسطایی گوتیک و باز تفسیر آن با درونمایه‌ها و فناوری معاصر در صدد خلق فرم نوینی از معماری معاصر برآمد. این نقشمایه‌های در هم تابیده در اینجا دیگر به منظور تزئین‌گری به کار نرفته‌‌اند، بلکه در حکم سرمشق‌های از زندگی و ماندگاری کهن در دوران مدرن‌ ایفای نقش می‌کنند. باروهای گوتیک دلووی که پیوسته بر درازای آنها افزوده می‌شود، در مکان‌های مختلفی چون کناره کانال بزرگ ونیز (در دوسالانهٔ ونیز ۲۰۰۹ موزه پگی گوگنهایم)، موزه رودن (پاریس، ۲۰۱۰) و تالار هنرهای زیبا (بروکسل ۲۰۱۰) نصب شده‌اند. نمونه مارپیچ دیگری از آنها طی نمایش انفرادی دلووی در ۲۰۱۲ در هرم شیشه‌ای موزه لوور آویخته شد، که نشان می‌داد تمایل او به امر تزئینی در جست‌وجوگری‌اش در فضاهای تاریخی پایدار است و پیوسته تاریخ را با مدرنیته پیوند می‌زند.

نمایشگاه آثار ویم دلووی تا ۲۴ اردیبهشت ماه در موزه هنرهای معاصر تهران ادامه دارد.